Het gouden uur
Ik wilde graag mijn eigen stad bouwen. Niet een echte stad, maar eentje die zich zou vormen naar wat ik wilde zien. Om dat voor elkaar te krijgen, maakte ik eerst een enkel gebouw. En dat gebouw vermenigvuldigde ik. En er volgden meer gebouwen. En met die gebouwen begon ik te bouwen. De resultaten zijn warm en kil tegelijk. Ze baden in het gouden avondlicht, maar er is geen bewoner te zien. Zijn dit steden als schouwtonelen, bedoeld om indruk te maken op de kijker? Of gaat er toch menselijkheid schuil achter elk klein raam?
